Rabarbar (Rheum rhabarbarum), znany również jako rzewień, to roślina o charakterystycznym, kwaśnym smaku i długiej tradycji zarówno w kuchni, jak i w medycynie naturalnej. W Polsce najczęściej wykorzystuje się jego czerwono-zielone łodygi, które pojawiają się na przełomie wiosny i lata.
Składniki odżywcze i właściwości zdrowotne
Rabarbar jest warzywem niskokalorycznym – 100 g to zaledwie około 20 kcal. Zawiera sporo błonnika, który wspiera trawienie i reguluje pracę jelit. Jest źródłem witamin (A, C, E, kwas foliowy) oraz minerałów takich jak potas, wapń, magnez, fosfor i żelazo.
Do jego prozdrowotnych właściwości należą:
- działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne (dzięki obecności polifenoli i antocyjanów),
- łagodne działanie przeczyszczające,
- wspieranie pracy serca i układu krążenia,
- korzystny wpływ na poziom cholesterolu,
- łagodzenie objawów menopauzy (dzięki rapontycynie).
Na co uważać – przeciwwskazania
Rabarbar zawiera kwas szczawiowy, który w dużych ilościach może sprzyjać powstawaniu kamieni nerkowych i utrudniać przyswajanie wapnia oraz żelaza. Z tego powodu nie jest polecany osobom:
- z chorobami nerek,
- z osteoporozą,
- z reumatyzmem,
- cierpiącym na dnę moczanową,
- z niedokrwistością.
Należy pamiętać, że liście rabarbaru są trujące i nie nadają się do spożycia.
Co można zrobić z rabarbaru?
Rabarbar jest bardzo wszechstronny w kuchni. Najczęściej wykorzystuje się go do:
- ciast i deserów (np. placek z rabarbarem, crumble, muffinki),
- kompotów i lemoniad,
- dżemów, konfitur i galaretek,
- soków,
- przetworów na zimę,
- win i nalewek.
Świetnie komponuje się z truskawkami, jabłkami, wanilią, imbirem czy cynamonem. Można go dodawać także do sałatek, smoothie czy nawet pikantnych sosów.
Ciekawostki
Rabarbar był wykorzystywany w medycynie chińskiej już kilka tysięcy lat temu. Do Europy trafił w XVI wieku, początkowo jako roślina lecznicza, a dopiero później stał się popularnym składnikiem deserów.
Dodaj komentarz